A CAMA DE SAN ESTEVO

Os galegos, como ocorre con moitos outros pobos, tendemos a atribuírlles propiedades sandatorias a determinados penedos e formacións rochosas. Tamén as pías, as cazoletas e, sobre todo, as augas da chuvia contidas neste receptáculos naturais —ou artificiais— son obxecto de culto e práctica ritual.

Pías en santa Mariña de Augasantas

Todo este corpo de crenzas, sen lugar a dúbida, é a herdanza do mundo relixioso e espiritual precristián. Son crenzas relacionadas cos cultos asociados á pedra, á auga e a outros elementos da natureza que adquiren grande importancia relixiosa dentro do mundo panteísta. Coa chegada do cristianismo estes cultos perviviron readaptados á nova fe e é neste novo contexto relixioso onde aparece o culto ós sartegos que, supostamente contiveron corpos santos. Son as coñecidas na nosa terra como camas do santo ou da santa. Moitos deles son, realmente, sepulcros medievais pertencentes a primitivas necrópoles ou eremitorios. Outros son simples formacións naturais —como o berce da santa da praia da Lanzada— que arremedan a feitura deses primitivos sartegos e que por similitude física reciben o mesmo nome que as camas de santos.

Aldea da Canicouba

Un destes milagreiros leitos é a Cama de San Estevo. A Cama de San Estevo é un sepulcro medieval labrado na propia pedra dun pequeno outeiro que se atopa na aldea da Canicouba (concello de Pontevedra) a carón dunha estrada que parte xunto á igrexa do lugar. O sepulcro ten unhas medidas de 2 metros de longo por 50 cm. de ancho, na súa parte máis ancha, e de 30 cm. no extremo correspondente ós pes.

A pedra na que foi tallado o sepulcro foi obxecto de labores de extracción de pedra, polo que a súa contorna atópase alterada polos traballos de cantería, aínda que o sartego foi respectado.

No extremo superior do mesmo, na laxe que se estende a partir da zona correspondente á cabeza do sartego, observamos labrados na pedra unha serie de canais cuxa traxectoria vese interrompida pola fractura da pedra, polo que non podemos saber se formaban parte dalgunha outra estrutura ou sepulcro que puidese estar na sona de extracción de pedra.